Fréttir

Það var gleðileg stund þegar Alþingi Íslendinga samþykkti þingsályktun um fullgildingu Íslands á samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks rúmum níu árum eftir að Ísland undirritaði samninginn. Stundum hefur mér þótt að fólk álíti að við fullgildingu sé sigurinn unninn. Skoðum það nánar.

Í áranna rás hefur fatlað fólk í auknum mæli látið heyra í sér í baráttu fyrir eigin réttindum Enginn vafi er á því að þessi þróun mun halda áfram og skila ríkum árangri.

Nýlega sat ég fræðslufundi í ráðhúsi Reykjavíkur Fyrirlesar þar voru tveir Bandaríkjamenn sem vinna hvor með sínum hætti að búsetumálum fólks með þroskahömlun þar í landi. Þetta voru reyndir menn sem höfðu gengið í skóla Wolfensberger og tileinkað sér kenningar hans um miklivægi félagslegs gildisaukandi hlutverks fólks með þroskahömlun.

Umfjöllun um málefni fatlaðs fólks sem sett er fram af undirrituðum og á hans ábyrgð. Hagsmunasamtök eru af margvíslegum toga. Stundum eru þau þó öll sett undir einn hatt og jafnvel stillt upp sem eins konar ógn við lýðræði, almannahagsmuni og einstaklingsfrelsi.

Ögurstund er það kallað þegar breyting verður á sjávarföllum. Þegar hættir að fjara og byrjar að falla að. Það er auðvitað hrífandi á sinn hátt en þó kannski ekki stórkostlega merkilegt. En það boðar alltaf miklar breytingar. Eins er það með mannanna verk að breytingar sem ekki virðast miklar við fyrstu sýn geta haft mikil áhrif í fyllingu tímans. Það fylgir því þess vegna oft mikil ábyrgð að breyta áherslum. Stjórnvöld sem fara með völd fyrir hönd almennings verða að gæta vel að því. Allt frá árinu 1979 hafa hérlend stjórnvöld haft þá stefnu að reyna eftir fremsta megni að laga búsetuúræði fyrir fólk með þroskahömlun að því sem almennt tíðkast í samfélaginu. Draga úr aðgreiningu og stuðla að sjálfstæði og eðlilegu lífi og samfélagslegri þátttöku.